Persoonlijk, ontroerend, soms grappig maar vooral écht.
Een tijdje geleden besloot ik op instagram en facebook stories een impressie te geven van mijn leven met h-EDS. Via foto’s en bijbehorende uitleg heb ik geprobeerd te laten zien aan vrienden, collega’s en kennissen welke aanpassingen en hulpmiddelen ik nodig heb om een béétje te kunnen functioneren. Vanwege de enorme hoeveelheid reacties heb ik ze hieronder in een blog geplaatst.
Ik ben 43 en samen met mijn man heb ik drie jonge kinderen. Twee jaar geleden werd, na een lange zoektocht, de diagnose H-EDS gesteld. Nog steeds ben ik aan het revalideren. Het is een hele kluif om alle ballen in de lucht te houden als je zelf fysiek niet in orde bent, je man zich de benen uit het lijf rent maar zelf ADHD heeft en één van je kinderen uitzonderlijk hoogbegaafd is. Met zijn allen struikelen we een beetje door het leven momenteel. We huilen en lachen wat af. En dáár gaat deze blog over. Want een leven geleefd in angst, is een half geleefd leven. 'Vivir con miedo es como vivir a medias!' En de naam van de blog? Die komt uit een verhaal wat ik samen met mijn dochter schreef. Bekijk meer berichten
Goed dat je dit deelt. En ook goed dat je blijft lachen :-).
LikeLike
Altijd blijven lachen toch?? 😊😊
LikeLike