Mijn belangrijkse wens voor de toekomst is dat ik weer zelfstandig voor mijn drie kinderen kan zorgen Ik heb nu zoveel hulp nodig. Enerzijds omdat ik aantal praktische dingen niet kan, anderzijds omdat ik áltijd uitgeput ben. Gelukkig hebben we veel extra handen die helpen maar ik zou het zó graag weer zelf doen.
Daarnaast zou ik graag weer werken. Ik ben onderwijs- en ontwiklelingspsycholoog en mis mijn vak enorm. Ik wéét dat het niet kan, ik heb de concentratie van een walnoot en lig constant in de lappenmand, maar toch….. We houden de moed erin, revalideren vrolijk verder en zien wel waar het schip strandt. Ik kom er heus wel, ik heb alleen nog geen idee waar dat dan zal zijn.
Vind ik leuk:
Like Laden...
Gerelateerd
Gepubliceerd door lifeofazebramom
Ik ben 43 en samen met mijn man heb ik drie jonge kinderen. Twee jaar geleden werd, na een lange zoektocht, de diagnose H-EDS gesteld. Nog steeds ben ik aan het revalideren. Het is een hele kluif om alle ballen in de lucht te houden als je zelf fysiek niet in orde bent, je man zich de benen uit het lijf rent maar zelf ADHD heeft en één van je kinderen uitzonderlijk hoogbegaafd is. Met zijn allen struikelen we een beetje door het leven momenteel. We huilen en lachen wat af. En dáár gaat deze blog over. Want een leven geleefd in angst, is een half geleefd leven. 'Vivir con miedo es como vivir a medias!' En de naam van de blog? Die komt uit een verhaal wat ik samen met mijn dochter schreef.
Bekijk meer berichten
